एक शून्य

चंद्र सूर्य आणि पृथ्वीच्या वातावरणात एक शून्य जन्माला आलं, त्याला पाहताच पंचतंत्राच्या एका मोळीनं  त्याला कैद केलं, आता त्या शून्याला शरिर नावाचा आकार मिळाला. काळ काम अन वेगाने त्याला गति दिली. जात, धर्म आणि लिंगानं त्यावर मोहोर लावली. कुठून आलं? माहित नाही, कुठे जाणार? माहित नाही, काय करणार? माहित नाही ! जन्म आणि मृत्यूच्या मधला प्रवास सुरु झाला. शून्याला साथीदार मिळाले, प्रारब्धानं नियतीचा हाथ धरून चालायला सुरवात केली, अहंकारानं शून्याचा आकार वाढवला, बालपण परावलंबात निघून गेलं.

तारुण्यात प्रवेश करताच मेहनतीनं कष्टानी आयुष्यात रंग भरण्यास सुरवात केली. निसर्गाची नवी नवी रूपं मनाला भुरळ घालू लागली, पृथ्वीचा गंध जाणवू लागला, मंद मंद वारे, खळखळणारं पाणी, पक्षांचा किलबिलाट सर्व काही हवं हवं वाटू लागलं. शून्याला स्वतःचं अस्तित्व जाणवू लागलं, मोहमायेच्या आवरणांनी नजर झाकू लागली. जसा कोळी आपल्याच अंगीरसानं स्वतःभोवती जाळं तयार करतो तसं मी पणानं जे जे हवं ते ते मिळवण्याचा प्रयत्न चालू झाला. स्वतःभोवतीच प्रेमाचे पाश तयार होऊ लागले, त्या जाळ्यात अडकून हवं हवंस  वाटू लागलं, मध्यान्हीचा सूर्य तळपू लागला, चटके बसू लागले, अशा निराशेचे ढग वातावरण बदलू लागले, तरी सुध्दा ह्या तारुण्यातून बाहेर यावं असं वाटत नव्हतं, प्रवास चालूच होता, शुन्या नं आता जग जिंकायचा विडा उचलला ! धन संपत्ती प्रतिष्ठा, नाव सर्व चालून आलं, आता सुखाच्या सावलीत विसावा घ्यावा, पण हे काय ? जबाबदाऱ्यांचा ओझं पाठीवर कुणी टाकलं? अपेक्षांचा भडीमार कोण करतंय ? इतकी वर्षे ज्या शरीरानं ह्या शुन्याला आधार दिला, जगाचा उपभोग घेऊ दिला तेच आता असहकार करू पाहतंय ! आणि ही आपल्या संसाराची नाव या भवसागरात पुढेच जात आहे? आपल्याला पायउतार कोणी केलं? काळ काम आणि वेगाची गती मंदावली, पंचतत्त्वांची हि मोळी खिळखिळीत होतेय, तळपती वीज डोळ्यांना निस्तेज करत आहे ! कडकडाटा नं कान बधीर होत आहेत ! पोटातून भूकंप होत आहे, सर्व गात्र सैरावैरा बाहेर पडू पाहत आहेत.

आणि हे शून्य? ज्यानं हे जग निर्माण केलं ते तर वायू वेगानं पळ काढताय ! वासना त्याला सोडत नाहीत, त्याला लपेटून टाकलं आहे ! आता पंचप्राण त्या शून्याला शरीरातून हद्दपार करीत आहे, पृथ्वी आपतेज इथंच निपचित पडून आहेत, वायू नं शून्याला परत अवकाशात तरंगायला सोडलं आहे ! एक शून्य !! आता पृथ्वीशी संपर्क सुटत चालला, कोण त्या शून्य ला आयुष्यभर भुणभुण करत होतं ? एक हातचा धर मग तुला किंमत येईल ! आधी लावलास तर सोबत होईल नंतर लावलास तर तू एकटा पडणार नाहीस, तो हातच बरोबर असेल, शून्यातून जग निर्माण करून पुन्हा शून्य अबाधीत राहील ! पण होय !  वासनांची लक्तरं घेऊन ते शून्य अवकाशात अधांतरी तरंगतंय !!