अकरावा गडी

सुशीकाकू बिछान्यावर निपचित पडून होती बाजूला गणगोत तिच्या जाणाऱ्या जीवाची वाट पाहत बसून होतं. हळू आवाजात कुणीसं बोलतानासुशीच्या कानांनी ऐकलं होतं. अगं गंगाजल नसलं तर दुधात दोन तुळशीची पानं टाकून वाटी जवळ ठेव.

धावण्याच्या शर्यतीत आपण अचानक थांबलो का? म्हणून ही धाप लागतेय? सुशीकाकूंची घरघर त्या शांत वातावरणात सर्वांच्या अंगावर काटा आणत होती सुशीकाकूंचे डोळे बंद होते, पण मेंदू शाबूत होता कसलातरी विचीत्र आवाज कानात रेंगाळत होता हे काय? अपलाहात कोणाच्या हातात होता? चेहरा दिसत नव्हता कि डोळयांत जीव जमा होतोय? भटाबामणाच्या समोर चारचौघांच्या समोर कुणी बरं हा हात धरला? आणि मिरवत ह्या घराचा उंबरठा ओलांडायला लावला? ज्याच्या जीवावर हाथ धरून या अकरा माणसाच्या घरात बारावी सभासद कोणी केली दिवसभर अनोळखी असलेल्या त्या चेहऱ्याचं रात्रीचं श्वापद कुणी पाहिलं, प्रस्न प्रस्न नियतीनं कुठले फासे टाकले? कुमारी कुसुमची सौ सुशीला कशी झाली? आणि सर्पदंशाने तो अनोळखी चेहरा आयुष्यातून गायब कसा झाला? आता श्रीमती सुशीकाकू स्वयपाक घरात गेली चाळीस वर्ष कुणी कैद करून ठेवली? या प्रशनांची पिशवी भरून कुठे घेऊन चाललोय? प्राण शरीराशी हुज्जत घालत असताना या आठवणी भूतकाळाला खेचत का आणताहेत ; त्याच्या अचानक जाण्याने त्या अभयारण्याचं जंगलरान कसं झालं ? नावाप्रमाणेच आपले अवयव फक्त सु आणि शी चेच कार्यकर्ते झाले मूल ना बाळ ओटी रिकामी ठेऊन तो का गेला ?आता या माणसांच्या बाजारात आपण का अडकलो आहोत? दुसऱ्याच्या आनंदात सुतक पाळणारी, दुसऱ्याच्या सुखानं दुःखी झालेली ,तोंडात साखर ठेऊन पाठी गरळ ओकणारी ,दुसऱ्याच्याकमतरतेवर बोटं ठेऊन अपलामोठेपणा सिद्ध करणारी स्वार्थी ,मतलबी ,आतल्या गाठीची ही कुठं चाललित ?आणि ही पाठीमागून कोण माणसं येताहेत? परोपकारी ,मित भाषी,भावनाशील दुसऱ्याला आनन्द देणारी अरे शरीरातून प्राणाला कोण ओढतोय ?लग्न कार्य ,सण समारंभ ,बाळंतपण पूजा ,या सगळ्यात अडकलेल्या सुशीला या पिंजऱ्यातून बाहेर कोण सोडतंय? हा अकरावा खेळाडू कुठे चाललाय?